leuke verhalen (Gesloten voor reacties)
Geplaatst door: bettina
, Datum:
22.07.2009 22:48
Ik ben heel benieuwd naar leuke ,grappige(die misschien niet zo grappig waren maar eenmaal thuis toch erg om gelachen kon worden)
verhalen.Ik heb er genoeg en het lijkt mij heel leuk om de verhalen van andere te horen.
Geplaatst door: crvnnr
, Datum:
22.07.2009 23:15
Wij willen ook lachen, vandaar kom maar op met jou verhalen. :-)
Geplaatst door: Jan T
, Datum:
22.07.2009 23:43
Twee jaar geleden werd er al om leuke verhalen gevraagd. Daarom mijn verhaal van toen even opgehaald.
HET SCHEPNETJE
We hadden het voor elkaar; we stonden weer. Op een schitterende camping aan de rivier de Dordogne wel te verstaan.
Het was niet bij het stadje dat we thuis hadden uitgezocht, maar voor ons gevoel kon het gewoon niet mooier. De rivier stroomde zachtjes murmelend op nog geen tien meter achter onze tent. Ons plekje was zo uitgekozen, dat we s’ ochtends in het zonnetje konden ontbijten, terwijl de tent lekker in de schaduw bleef en dat ook het grootste deel van de dag zou blijven.
Terwijl mijn vrouw en ik de tent op orde brachten gingen onze beide dochters pootje baden in de Dordogne. Dat viel ze wel een beetje tegen, want het “strandje” en de rivierbodem bestonden uit zeer harde gladde stenen. Op blote voeten kon je daar nauwelijks op lopen.
Daarom gingen we de volgende morgen in het dichtbij gelegen middeleeuwse stadje Sarlat de schoenwinkels langs om “pieds-nudes”, letterlijk vertaald “blote voeten” te kopen. Dat zijn lelijke, maar praktische plastic sandalen. De rest van de vakantie bleken ze onmisbaar.
Natuurlijk gingen de meiden hun pieds-nudes gelijk uitproberen en daarbij ontdekten ze een machtig interessante “sport”: enkele andere kinderen vingen visjes; weliswaar hele kleine visjes van zo’n twee à drie centimeter, maar vis is vis. Sommigen probeerden tevergeefs de visjes met hun blote handen te vangen, maar anderen pikten het handiger in; zij gebruikten een zandzeefje of een vergiet en eentje had zelfs een echt schepnetje. Die laatste ving verreweg het meeste van die minuscule diertjes. Logisch gevolg was, dat onze jongste hevig om een netje begon te zeuren. Toen we dan ook een paar dagen later in een supermarkt een hele verzameling kleurige netjes zagen moesten we wel overstag gaan: ze kreeg haar netje. Het ding leek ideaal voor het kleine spul dat ze wilde vangen. Het was heel fijnmazig en leek wel gemaakt van verbandgaas dat in dikke waterverf was gedrenkt.
Teruggekomen op de camping moest het natuurlijk gelijk uitgeprobeerd worden. Op haar waterschoentjes liep onze dochter het water in, drukte het netje op de steenachtige bodem, wachtte tot er enkele visjes boven zwommen en sloeg toen razendsnel het netje omhoog. Groot was haar teleurstelling; er zaten geen visjes in…..maar wel een paar vuistgrote gaten. Wat een rot kwaliteit! Zelfs een peuter kon het ding aan flarden scheuren. Dat pikte ik niet!
De volgende dag meldde ik mij met het kapotte geval aan de kassa van de supermarkt.
Ik begreep geen woord van wat de caissière zei, en omgekeerd begreep zij mij natuurlijk ook niet, dus riep zij de hulp in van haar chef.
Dat bleek een klein rond mannetje te zijn met een dik rond hoofd, dat boven een te grote witte stofjas uitstak. Met veel grote armgebaren praatte hij op mij in, maar hij begreep al snel dat ik hem ook niet begreep en berustend overhandigde hij mij een nieuw netje.
Wantrouwend beproefde ik het ding op zijn deugdelijkheid en…… ja hoor, met mijn pink trok ik een groot gat in het geval. Prompt volgde een bijna-explosie. Het winkelchefje klapte zowat van woede om weer zo’n stomme Hollander. Met een hoog rood aanlopend gezicht stond hij te tieren en, echt waar, opeens begreep ik hem. Ik ving een woordje op dat ik kende: “papillon”. Ik had met mijn grove knuisten een “vlindernetje” gesloopt. Met een hoofd dat bijna net zo rood was als dat van het tierende baasje haastte ik mij de winkel uit. De chef had gelijk, Hollanders zijn stom, maar toch niet zo stom dat ze voor het kapotte netje geen oplossing wisten te bedenken.
Het kapotte gaas werd vervangen door een aardappelnetje dat met een haaknaald keurig werd vastgemaakt. (haken was op dat moment een kortstondige hobby van onze oudste dochter).
Met het gerenoveerde netje kon je zo verschrikkelijk goed vis vangen, dat binnen een paar dagen de aardigheid er totaal van af was. Het bleef de rest van de vakantie nutteloos naast de tent liggen.
We hebben dat netje natuurlijk niet weggegooid en wie zijn kinderen in de Dordogne visjes wil laten vangen mag het van me lenen.
Jan T.
Geplaatst door: Boer'nkampeerder
, Datum:
23.07.2009 00:15
Kek da's nou es n'n skoon verhoal,heb et met troan'n in de og'n lesen.
Geplaatst door: ® Jan van I
, Datum:
23.07.2009 00:44
Ongeveer 30 jaar geleden.....
Mijn vrouw zag de uitvinding van de eeuw: een opblaasbaar wasteiltje.
Leek mij helemaal niks maar mijn lief zei dat zo'n ding helemaal geen ruimte in beslag nam. En daar had ze inderdaad een punt..
Probleem was dat je dat ding keihard moest opblazen/pompen om 'm maar enigszins stabiel te krijgen. Een onding dus....
Een paar dagen goed gegaan met de nodige verwensingen mijnerzijds.
Op een dag loop ik met de schone spullen in dat ding richting tent.
Dacht handig te zijn door een stukje af te snijden.
Dwars door allerlei bremstruiken. Had ik dus niet moeten doen.
Ik schuur met m'n teiltje tegen een scherp uitsteeksel en BAM knalt m'n teiltje uit elkaar.
Sta ik daar ineens met lege handen: het teiltje lag als een leeggelopen ballon op de grond.
Maar het ergste was dat de schone afwas ook op de grond lag. Een paar gebroken glazen ook nog.
MERDE, was mijn eerste reactie. Je bent in Frankrijk en dan roep je natuulijk geen SHIT. Of POEP.....
Ik stampend van woede naar onze tent en de pisemmer (SCHOON!!!!) gehaald.
Alles ingeladen en briesend naar de tent.
En nu, na 30 jaar, hebben we nog altijd over het opblaasbare wasteiltje.
Geplaatst door: Margaritha
, Datum:
23.07.2009 09:31
Begin jaren 80.
Wij stonden op camping domaine de Labadan in Sainte Eulalie en Born (bij Mimizan). Eem heerlijk rustige camping, met toen alleen sanitair, verder geen voorzieningen. Wij hadden nog geen kinderen en dat soort campings vonden wij heerlijk.
Een groot veld waar iedereen een beetje aan de rand, tegen de bomen stond.
Tot op een dag, een Engelse dubbeldekker het veld op kwam rijden met een stuk of 10 motorrijders er achteraan. Het waren Fransen. Ze gingen aan de overkant van het veld staan. Tentjes uit de bus, heerlijke relaxe-stoelen én de stereo-installatie. Vanaf dat moment gingen we mee terug in de tijd met Bob Dylan, Stones etc..
Nadat alle tentjes stonden begon het uitladen van de bus pas echt. Lange schagentafels, tafellinnen, zilveren kandelaars, echt servies en glazen. Je kan je voorstellen dat wij heel wat te zien hadden (met een knipoog naar topic 23645).
Die avond was het uitgebreid tafelen en rond 21.00 uur zei mijn man: ik ga koffie voor ze zetten. Wij op ons primitieve gebeuren koffie zetten in 2 thermoskannen. Mijn man ging toen met een net overhemdje aan, een theedoek om zijn onderarm, koffie serveren bij de overburen. Hij kreeg een warm onthaal. Ik werd er ook snel bijgeroepen en het werd een fantastisch leuke avond.
De volgende avond weer uitgebreid tafelen aan de overkant. Wij waren al klaar met eten toen er iemand van de groep met 2 bordjes naar ons toe kwam lopen. Wij kregen een desert waar menig restaurant nog iets van kan leren, superlekker met vers fruit enzo.
Die camping heet voor ons, vanaf toen, camping Fifi want zo heette de "hoofdman".
Geplaatst door: ® Jan van I
, Datum:
24.07.2009 00:55
Vreemd dat er zo weinig reacties zijn.....
Ik kan me een topic herinneren waarin verhalen verteld werden over wat andere mensen zoal aan stomme dingen doen.
Zoals het verhaal over kampeerders die verbindingstouwtjes doorknipten van hun iglootje.
Lachen, gieren, brullen.......
En zo stonden er nog veel meer hilarische verhalen op het forum.
Maar het waren altijd de anderen die stom deden....
Geplaatst door: ® Jan van I
, Datum:
24.07.2009 00:56
Oh ja, Bettina, waar blijven jouw verhalen?
Geplaatst door: Margaritha
, Datum:
24.07.2009 11:12
Ja, Jan v I, ik zou ook wel eens wat meer leuke verhalen willen lezen van anderen. Beter als al dat 'trieste' geneuzel.
Het is natuurlijk een forum voor tips en adviezen maar leuke verhalen vind ik toch ook erg leuk. En mensen die dit niet waarderen kunnen dit topic overslaan, toch?
Ook weer ergens jaren 80.
Op zoek naar de camping in Grand Champ, een gehuchtje bij Vannes. Al 3 keer voorbijgereden want het was gewoon de ingang van een sportcomplex. Een zeer oneffen terrein, vol met bomen, douchen deed je in de voorzieningen van het sportcomplex.
Geen receptie, wij dus aan een medekampeerder vragen waar we ons moesten melden. Nee, dat hoefde niet. Zet je tent maar ergens op en vanavond komt er wel iemand langs.
En inderdaad, s'avonds komt er een heel klein, tenger vrouwtje langs met haar centenbakje, waar je dan je geld in moest doen, als je die nacht bleef. En zo ging dat elke avond.
De eerste ochtend gingen we op stap om de omgeving te verkennen.
We hadden de auto van mijn vader meegekregen want onze Diane was weliswaar nog goed genoeg om in Nederland wat stukjes te rijden, APK bestond nog niet, maar we durfden er eigenlijk geen lange afstanden meer mee te doen.
Ik reed, achteruit bij ons tentje, zegt mijn man (toen nog vriendje): toch hebben wij die tent nog redelijk goed opgezet, ondanks al die bobbels op het veld. Ik kijken dus, en toen ineens, Boem!! Tegen een grote boom achter ons. Stom, stom, stom!
Bel je vader nu meteen, zei mijn man, want anders blijf je de hele vakantie met een rot gevoel zitten. Wij dus een telefooncel zoeken en verteld aan mijn vader van die flinke deuk. En die lieve schat vroeg alleen maar hoe onze vakantie verder was. Ja maar Pap, ik heb een deuk in uw auto gereden! Ja, dat zien we dan wel als jullie weer thuis zijn. Geniet verder van jullie vakantie. En dat hebben we natuurlijk gedaan.
Geplaatst door: bettina
, Datum:
24.07.2009 15:58
Dit is alweer heel wat jaar geleden,maar mijn ouders waren regelmatige frankrijk bezoekers.
Mijn vader vertelde de meest smeuige verhalen.
Zo ook een verhaal over een dame met flink wat liefdes verdriet.
Zij had afpesproken met haar franse geliefde op een bepaalde plek in parijs afgesproken. Dit was voor haar niet zo maar iemand, maar de liefde van haar leven.
Tenminste dat was wat ze in gedachten had.Helemaal opgedoft stond zij dus te wachten maar wie er al kwam, het was niet haar geliefde.
Weggaan was geen optie dus bleef ze wachten.
De mensen die langs liepen begonnen langzaam medelijden met haar te krijgen.
Tot dat het zelfs hun te veel werd,en toen ze haar daarop aanspraken begon ze te snotteren, en hield niet meer op.
Ze stierf van liefdes verdriet maar niemand wist,
wie ze was of hoe ze heette.
Ze noemde haar daarom maar de snotterende dame.
Van haar geliefde is nooit wat vernomen maar er is wel een kerk naar haar vernoemd
De Notre Dame.
Nu weten jullie hoe ze aan die naam komen.(snotter,snotter)
Geplaatst door: Bettina
, Datum:
24.07.2009 16:29
Vorige jaar stonden we op een camping aan een meer.Iedereen was in het bezit van een bootje of luchtbed,en dobberde daar ook vrolijk mee rond.
Dus wij de volgende dag naar de winkel gesjeesd en daar een groot luchtbed aangekocht een soort lounge bank ,je moet er ook op gaan liggen voor dat je water in gaat en je dan af laten duwen,anders kom je er namelijk niet meer op.SUPER HANDIG.
Nou had deze camping een plek waar ook moterboten te water werden gelaten,dus de plek om afgeduwd te worden.
Het was mijn beurt om te water gelaten te worden, en lag klaar
om het ruime sop te kiezen.
In plaats dat ik werd afgeduwd voelde ik een windvlaag en zag mijn eega voorbij glijden op zijn voeten en was niet meer te stoppen.Hij eindigde dan ook in het water terwijl ik nog op de kant lag.
De mensen aan de kant hielpen hem weer op het droge maar met pijn in hun buik van het lachen.
Ik moest nog het meest lachen om het gezicht van mijn eega die het liefst ontzichtbaar wilde zijn op dat moment. Ik ben naderhand toch nog te water gelaten maar wel met een lach van oor tot oor en ondertussen vrolijk zwaaiend naar het vaste land.
Geplaatst door: erik
, Datum:
25.07.2009 08:58
Net terug van een 'rondreis', met Camp-let '88. Voor het eerst; prima bevallen, volgende jaar weer. Als alle jaren een skibox op de auto, afsluitbaar. We rijden bij een camping weg en bij 70 km p u zie ik allerlei spullen achter mij over de weg waaien en rollen. Had ik de skibox niet afgesloten...... Met de vouwwagen in de achteruit en spullen van de weg graaien, tussen het verkeer door (was gelukkig geen drukke weg). Er lag o.a. een kurkentrekker op het asfalt. Nou... zonder geopende fles kan ik niet in Frankrijk verblijven ;-) Later nog een keer met onafgesloten skibox weggereden. Gelukkig niets verloren. We zijn erg benieuwd wat ik volgend jaar verkeerd ga doen met de sleutel van de skibox......
Geplaatst door: bettina
, Datum:
25.07.2009 22:29
Nu weten wij waarom we altijd zoveel dingen op de weg zien liggen.(haha)dus roepen we van af nu (vast van eric)als je je adres doorgeeft sturen we alles wat we tegenkomen op.
Vind trouwens alle verhalen leuk dat brengt in ieder geval een beetje lucht in het kampeer leed.Maar dat maakt het juist zo leuk (achteraf soms)maar als mijn man met een oplaas wasteiltje weg gaat en met 1 lepel terugkomt terwijl de rest op wegdek ligt kun je mij opvegen,of zoveel moeite doen voor een visnetje. in ieder geval bedankt voor jullie heerlijke verhalen tot nu.
Geplaatst door: Bonasera
, Datum:
26.07.2009 07:25
Mijmeringen uit de oude doos.
Toen ik nog kampeerde in een tweedhandstent het volgende waar gebeurd verhaal.
Wij stonden in het Mondaine Biaritz.
S'avonds rond 10u30 was het al redelijk donker,wij zaten bij het povere licht van een gaspitje te genieten van een glas wijn.Even verder stond een koppel uit Antwerpen met caravan.
En die vrouw had pannekoeken gebakken.De geur van die versgebakken pannekoeken was wel niet te harden.
Plots kwam die lieve Vrouw met een bord naar onze tafel en zei.
Kan ik jullie een plezier doen met de rest,wij hebben genoeg en morgen moeten we die toch weggooien.
Dit moest ze geen 2 keer zeggen.Met alle plezier Mevrouw.
Nu,ik zeg tegen mijn vrouw "heb je geen suiker mee?"
Jawel zei ze,ze haalt daar een plastieken pot uit de tent en een koffieleppeltje.Wij waren met 7 personen(2gezinnen)De andere moesten geen suiker,die namen confituur.
Ik doe dat dekseltje van dat potje,doe een schep suiker op mijn pannekoek,rol die op en hop een ferme beet in die pannekoek.
Ik voel zo in mijn mond een kriebelend gevoel dat overgaat van mijn mond naar mijn lippen en naar mijn kaak.Ik begin zo te vrijven wnat dat begon te jeuken,plots zegt mijn vrouw,er lopen mieren rond je mond,ik spuwen en nog onbeleefde zaken die ik maar niet zal neerpennen.
Bleek dat dat dekseltje om de een of andere reden niet volledig dicht was gemaakt,het potje zat vol mieren.
Dat er de rest van die avond gelachen werd daar moet ik geen tekeningetje meer bij maken.
Geplaatst door: San
, Datum:
26.07.2009 12:39
Een paar jaar geleden onze jongste zoon was 10 jaar.
Je denkt dat je je kinderen een beetje redelijk opvoedt,ook wat betreft het campingleven.Maar kinderen kunnen altijd wel iets, in hun ogen zeer onschuldig,verzinnen waar ze gevolgen totaal niet van overzien.
Hij ging alleen douchen,ik zou een minuutje of 10 later komen.Kom ik in het sanitairgebouw:staat het helemaal blank!!Ik hoor uit 1 douche geluiden komen en roep mijn zoontje:wat ben je aan het doen?Ik heb een badje gemaakt mama. Zat hij met z'n billen op het afvoerputje heerlijk te badderen (nou ja, heerlijk!) en ondertussen de douche gewoon door laten lopen, zodat het water alle kanten opstroomde.Ik schaamde me dood.
Alles weer netjes in orde gebracht met trekker en zo.Er zijn natuurlijk altijd mensen die niet snappen hoe zoiets kan gebeuren maar gelukkig kreeg ik ook nog wel leuke reacties zoals: hé, vakantiebaantje erbij genomen?
Geplaatst door: Jacquelien
, Datum:
28.07.2009 12:11
3 jaar geleden met onze caravan op vakantie op camping in de Dordogne. Het was al 1,5 week zo'n 42 graden en op een avond barstte het noodweer los. Keiharde wind, slagregens enz. Het slechte weer kwam vrij onverwachts en moesten eerst nog bedenken waar we de flappen van de voortent gelaten hadden. Die hadden we er gezien het warme weer niet ingeritst. In recordtempo flappen erin geritst en dus redelijk droog gehouden in de voortent. Wij staan in de voortent beangstigend/bewonderend (weet nog steeds niet wat het was) naar de bliksem, de wind en de keiharde regen te kijken. Tot ons ineens te binnen schiet dat alle ramen, inc. dakraam, in de caravan nog wagenwijd openstaan. Het was een waterballet binnen. Door de windrichting was het 1.30 bed van m'n zoontje redelijk droog, daar hebben man en kind die nacht samen in geslapen. Ik heb op het ca. 50 cm brede droge gedeelte van het andere bed geslapen. Bij slecht weer zullen wij noooooit meer vergeten de ramen dicht te doen ;-)