Beste mensen,
als docente Frans die al een aantal jaartjes meedraait, ben ik 2 schooljaren geleden gestart met een proef in een havo-vwo brugklas om Frans aan te leren via AIM. Het is een moedertaalbenadering, waarbij je vanaf dag 1 in het Frans communiceert: aanvankelijk spreken en luisteren, later lezen en schrijven. De woorden worden ondersteund met gebaren. Leerlingen spreken veel in koor na, ze leren heel veel woorden maar vooral ook zinsstructuren. Door het eindeloze koorspreken slijpen die structuren heel mooi in.
Na de herfstvakantie komt het lezen en schrijven erbij. De methode gaat uit van toegepaste grammatica die in de vele taaluitingen besloten ligt. Als ik de leerlingen nu -uiteraard ook in het Frans- de theorie achter de grammatica uitleg, reageren ze altijd met 'mais on sait cela' (maar dat weten we al). Als het even kan, wil ik nooit meer terug naar een methode van een Nederlandse uitgever, simpelweg omdat er veel te veel Nederlands in staat. Ik ben op onze school verantwoordelijk voor de bovenbouw en verheug me enorm op mijn huidige leerlingen die over twee jaar de bovenbouw instromen. Het is geweldig om te zien dat deze leerlingen als heel goed kunnen spreken en schrijven en boven alles, dat gewoon durven! Het is een goede methode, het rendement is met beperkte middelen heel hoog, maar het vergt wel het nodige van de docent om het eigen te maken. Dat heb ik er echter graag voor over gehad, de taal is weer met recht een levend(ig)e taal in de klas.